15 sierpnia przypada Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny nazywane powszechnie świętem Matki Boskiej Zielnej.
W tym dniu, każda gospodyni czy też jej córka niosła do kościoła do święcenia wiązkę ziół, nazbieraną dnia poprzedniego.
Wedle przekonań, ziele święcono ponieważ Matka Boska była w nie ubrana, podczas wniebowzięcia.
W bukiecie znajdowały się rozmaite zioła jak m.in: wrotycz, szałwia, mak, macierzanka, rozmaryn, mięta, boże drzewko, koper, lubczyk, krwawnik, żywokost. Do ziół dodawano jeszcze kłosy wszystkich gatunków zboża jakie uprawiano, kwiaty z ogródków przydomowych, jak np.: floksy, nagietki, dalie, słonecznik oraz zatknięte na patykach jabłka i gruszki.
Po poświęceniu, ziele przechowywano za obrazami, za tragarzem w izbie aby uchronić się od nieszczęść – powodzi i pożaru.
Z wielu tych poświęconych i ususzonych ziół przygotowywano środki lecznicze stosowane w przypadku chorób ludzi i zwierząt.
Opracowanie: Izabela Jarczyk
