Budynek z drugiej połowy XIX w. przebudowany w1902 r., używany do 1945 r. Konstrukcja zrębowa z półokrąglaków łączonych w węgłach „ na obłap”. Dach wysoki, czterospadowy kryty słomą. Wnętrze jednoprzestrzenne z glinianą polepą. Olejarnia jest wyposażona w oryginalne sprzęty służące do wyrobu oleju; stępy nożne do miażdżenia siemienia lnianego, palenisko do podgrzewania mączki, prasę taranową do tłoczenia oleju.